تأثیر منابع آب در توسعۀ پایدار نواحی روستایی بخش ززوماهروی شهرستان الیگودرز

سکونتگاه‏های روستایی بیشتر در کنار منابع آبی اعم از آب‏های سطحی یا منابع آب‏های زیرزمینی شکل گرفته‏اند. هدف از این مطالعه، شناخت منابع آب و تأثیر آن در توسعۀ نواحی روستایی بخش ززوماهرو است. در مقالۀ حاضر با کاربست شیوۀ تحلیلی‌ـ توصیفی، ضمن بررسی مفاهیم توسعۀ ‏پایدار روستایی؛ تأثیر منابع آب در توسعۀ روستایی بررسی می‌شود. بدین‌منظور جمع‏آوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه‏ای و میدانی صورت گرفته و برای ارزیابی توان اکولوژیکی از مدل مخدوم و از روش کیفی قیاسی برای تعیین اولویت کاربری‏ها و برای ترسیم نقشه‏ها از نرم‌افزار GIS استفاده شده است. نتایج نشان داد بیشتر آب سطحی موجود بدون استفادۀ مناسب برای فعالیت‏های اقتصادی به‌ویژه کشاورزی از منطقه خارج می‏شود. با ارزیابی توان اکولوژیکی مشخص شد که 8/2 درصد از مساحت بخش در سه طبقۀ ابتدایی کشاورزی قرار دارند؛ بدین‌معنا که زمین‏های کشاورزی در سطح بسیار خرد و پراکنده‏ای قرار دارند. توسعۀ آبزی‏پروری با توجه به وجود منابع آب غنی و سایر شرایط وضعیت مساعدی برای توسعۀ فعالیت‏های اقتصادی دارد به‌طوری که 5/1 درصد از مساحت بخش که برابر 3211 هکتار است، شرایط کاملاً مساعدی برای توسعۀ این نوع کاربری دارد و 59708 هکتار که معادل 5/26 درصد از اراضی بخش است، قابلیت مناسبی برای گسترش آبزی‏پروری در سطح بخش داشته است.